Οι καλύτερες φωτογραφίες του 2020 & σχέδια για το επόμενο έτος

Όταν, ενώ η υπέροχη κοιλάδα σφύζει από υδρατμούς γύρω μου, και ο μεσημβρινός ήλιος χτυπάει την πάνω επιφάνεια του αδιαπέραστου φυλλώματος των δέντρων μου, και μόνο μερικές αδέσποτες λάμψεις εισχωρούν στο εσωτερικό ιερό, ρίχνω τον εαυτό μου ανάμεσα στο ψηλό χορτάρι δίπλα στο ρυάκι που τρέχει- και, καθώς ξαπλώνω κοντά στη γη, χιλιάδες άγνωστα φυτά γίνονται αντιληπτά από μένα: όταν ακούω το βουητό του μικρού κόσμου ανάμεσα στους μίσχους και εξοικειώνομαι με τις αμέτρητες απερίγραπτες μορφές των εντόμων και των μυγών.

τότε αισθάνομαι την παρουσία του Παντοδύναμου, που μας έπλασε κατ' εικόνα του, και την ανάσα αυτής της συμπαντικής αγάπης που μας φέρει και μας συντηρεί, καθώς αιωρείται γύρω μας σε μια αιωνιότητα ευδαιμονίας, και τότε, φίλε μου, όταν το σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου και ο ουρανός και η γη μοιάζουν να κατοικούν στην ψυχή μου και να απορροφούν τη δύναμή της, όπως η μορφή μιας αγαπημένης ερωμένης, τότε σκέφτομαι συχνά με λαχτάρα: Ω, μακάρι να μπορούσα να περιγράψω αυτές τις αντιλήψεις, να μπορούσα να αποτυπώσω στο χαρτί όλα όσα ζουν τόσο γεμάτα και ζεστά μέσα μου, ώστε να είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου, όπως η ψυχή μου είναι ο καθρέφτης του άπειρου Θεού!

Ω, φίλε μου - αλλά είναι πάρα πολύ για τις δυνάμεις μου - βυθίζομαι κάτω από το βάρος της μεγαλοπρέπειας αυτών των οραμάτων! Μια υπέροχη γαλήνη έχει καταλάβει ολόκληρη την ψυχή μου, όπως αυτά τα γλυκά πρωινά της άνοιξης που απολαμβάνω με όλη μου την καρδιά. Είμαι μόνος και νιώθω τη γοητεία της ύπαρξης σε αυτό το σημείο, το οποίο δημιουργήθηκε για την ευδαιμονία ψυχών σαν τη δική μου.

Είμαι τόσο ευτυχισμένος, αγαπητέ μου φίλε, τόσο απορροφημένος από την εξαιρετική αίσθηση της ήρεμης ύπαρξης, που παραμελώ τα ταλέντα μου. Θα ήμουν ανίκανη να σχεδιάσω έστω και μια πινελιά αυτή τη στιγμή- και όμως αισθάνομαι ότι ποτέ δεν ήμουν μεγαλύτερη καλλιτέχνης από ό,τι τώρα.

Όταν, ενώ η υπέροχη κοιλάδα σφύζει από υδρατμούς γύρω μου, και ο μεσημβρινός ήλιος χτυπάει την πάνω επιφάνεια του αδιαπέραστου φυλλώματος των δέντρων μου, και μόνο μερικές αδέσποτες λάμψεις εισχωρούν στο εσωτερικό ιερό, ρίχνω τον εαυτό μου ανάμεσα στο ψηλό χορτάρι δίπλα στο ρυάκι που τρέχει- και, καθώς ξαπλώνω κοντά στη γη, χιλιάδες άγνωστα φυτά γίνονται αντιληπτά από μένα: όταν ακούω το βουητό του μικρού κόσμου ανάμεσα στους μίσχους και εξοικειώνομαι με τις αμέτρητες απερίγραπτες μορφές των εντόμων και των μυγών, τότε νιώθω την παρουσία του Παντοδύναμου, που μας έπλασε κατ' εικόνα του, και την πνοή εκείνης της συμπαντικής αγάπης που μας φέρει και μας συντηρεί.

καθώς αιωρείται γύρω μας σε μια αιωνιότητα ευδαιμονίας- και τότε, φίλε μου, όταν το σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου και ο ουρανός και η γη μοιάζουν να κατοικούν στην ψυχή μου και να απορροφούν τη δύναμή της, όπως η μορφή μιας αγαπημένης ερωμένης, τότε συχνά σκέφτομαι με λαχτάρα: Ω, μακάρι να μπορούσα να περιγράψω αυτές τις αντιλήψεις, να μπορούσα να αποτυπώσω στο χαρτί όλα αυτά που ζουν τόσο γεμάτα και ζεστά μέσα μου...